بررسی موانع توسعه آموزشهای الکترونیکی در مقطع متوسطه از دیدگاه معلمان مدارس شهر تهران(نمونه موردی منطقه 5)

امروزه با گسترش فناوری های اطلاعات و ارتباطات تمامی ارکان زندگی انسان ها دستخوش تحولات شگرفی است. استفاده روزافزون از این فناوری ها، نوآوری های گسترده را در آموزش، پرورش، صنعت، تجارت، تولید و توزیع دانش، مدیریت سیستم های اطلاعاتی و غیره موجب شده است. به طوری که روش زندگی، کسب و کار، آموزش و پرورش، یاددهی و یادگیری و دسترسی و تحولات ناشی از آن از یک سو، لازمه زندگی در عصر اطلاعات است و از سوی دیگر، بدون داشتن ابزارهای تحلیلی که بتواند جنبه های مختلف این پدیده فراگیر را مفهومی سازد، امکان بکارگیری هوشمندانه و بصیرانه آن برای دستیابی به امر توسعه و پرکردن شکاف توسعه نیافتگی میسر نیست. این تحقیق از نظر هدف کاربردی و از نظر شیوه اجراء،توصیفی-پیمایشی است.جامعه آماری این پژوهش شامل کلیه معلمان مقطع متوسطه منطقه 5 شهر تهران می باشند.که با توجه به شیوه های مناسب نمونه گیری،نتایج حاصله به جامعه بسط داده خواهد شد.برای انتخاب گروه نمونه معرف و افزایش دقت اندازه گیری از طریق روش نمونه گیری تصادفی ساده از میان این معلمان انتخاب خواهند شد.حجم نمونه مورد نیاز بر اساس جدول مورگان، برای یک جامعه 497 نفری حداقل 217 نفر می باشد. نتایج حاصل از آزمون t نشان میدهد وضعیت کلیه مولفه های مورد بررسی در حد ضعیفی قرار دارند و در این میان،همانگونه که نتایج حاصل از اجرای آزمون فریدمن نشان می دهد،از میان هشت مولفه مورد بررسی در زمینه آموزش های الکترونیکی:مولفه ویژگی های سازمانی با میانگین 7.27 در رتبه نخست،مولفه مدیریت مشارکتی در رتبه دوم و مولفه منابع انسانی در جایگاه سوم قرار دارد